آسیب‌پذیری
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آسیب/پَذیری/
حاصل مصدر[ویرایش]
آسیب‌پریری
- آسیب‌پذیر بودن.
- حوزه: [رایانه و فنّاوری اطلاعات، رمزشناسی، مهندسی مخابرات]: ضعف در طراحی و راهاندازی و عملکرد مدیریت یک سامانه که باعث نقض خطِ‌مشی امنیتی آن سامانه شود.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
«آسیب‌پذیری» هم‌ارزِ «vulnerability»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴