پرش به محتوا

آش‌رشته‌خوران

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آشِ/رِشته/خِوران/

اسم مرکب

[ویرایش]

آش‌رشته‌خوران

  1. آش رشته پزان.
    پس از ... صرف ناهارِ آش رشته خوران که این غذا از شرایط پذیرایی حنابندان بود. «شهری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن