آفریده

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /آفَریدِه/

صفت مفعولی

آفریده

1. خلق شده، پدید آمده، مخلوق.
2. انسان، آدمی.

   هر چه حکم کرده است بر بندگان حق است و ... حجت‌ها رسیده است به همه آفریده‌ها. «ترجمه تفسیرطبری

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین