آفریدگار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفَریدِگار/
اسم مرکب[ویرایش]
آفریدگار
- خالق، آفریننده. خدا، الله. خداوند.
- سپاس خدای را ... که آفریدگار زمین و آسمان است. «خواجهنظامالملک»
برگردانها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین