آفرین

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /آفَرین/

اسم

آفرین درود خداوند بر تو باد، تحسین کاری که به خوبی انجام شده‌است؛ سپاس، درود، تهنیت، تبریک.

1. شاه باز (فارسی دری).

صفت فاعلی

1. آفریننده، جهان آفرین، سخن آفرین.
2. ستایش، مرحبا، بن مضارع آفریدن

––––

1. در زبان کوچه بازاری معاصر [آفرین] به افرادی گویند که از خود بی اختیاری کرده و باد معده به صورت مکرر از خود خارج میکنند.

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: praise انگلیسی: applause انگلیسی: Well done ایتالیایی:bravo! انگلیسی: well done huzzah huzza hurrary hurrah		bravo acclamation plaudit demiurge cheer applaud acclaim demiurgic demiurgeous

منابع

• فرهنگ لغت معین