آفرین
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /آفَرین/
اسم[ویرایش]
آفرین درود خداوند بر تو باد، تحسین کاری که به خوبی انجام شدهاست؛ سپاس، درود، تهنیت، تبریک.
- شاه باز (فارسی دری).
صفت فاعلی[ویرایش]
––––
- در زبان کوچه بازاری معاصر [آفرین] به افرادی گویند که از خود بی اختیاری کرده و باد معده به صورت مکرر از خود خارج میکنند.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین