آفرین‌گر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آفَرین/گَر/

اسم مرکب[ویرایش]

آفرینگر

  1. (قدیم): ستایش کننده، مداح.
    جوان و پیر سزد آفرینگر تو چو من/ به سال و ماه جوان و به فضل دانش پیر. «امیرمعزی

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن