پرش به محتوا

آفرین‌گر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آفَرین/گَر/

اسم مرکب

[ویرایش]

آفرینگر

  1. (قدیم): ستایش کننده، مداح.
    جوان و پیر سزد آفرینگر تو چو من/ به سال و ماه جوان و به فضل دانش پیر. «امیرمعزی

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آفرین‌گر&oldid=871410»