آلش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آلِش/
اسم[ویرایش]
آلش
- (گیاهی): درختی جنگلی که چوب آن در نجاری مصرف بسیار دارد. راش.
- آلِش در زبان بهاری به معنی گُر گرفتن آتش است، یعنی حالتی که از خاموش شدن آن بر اثر عوامل طبیعی گذشته است.
برگردان‌ها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین