آموزیدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آموزیدَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آموزیدن

  1. (قدیم): آموختن.
    آموزیدن ادب‌ها و دانش‌های ایزدی. «ابوریحان بیرونی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن