آمیزگار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آمیزگار/

صفت[ویرایش]

آمیزگار

  1. (قدیم): هم‌صحبت، هم‌سخن، معاشر.
  2. مصاحب و یار دوست داشتنی.
    دولت جان‌پرور است صحبت آمیزگار/ خلوت بی‌مدعی سفرهْ بی‌انتطار. «سعدی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آمیزگار&oldid=873922»