آنتن‌مرکزی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آنتنِ/مَرکزی/

اسم مرکب

آنتن‌مرکزی

1. (برق): نوعی آنتن تلویزیون که بجای چندین آنتن مجزا، در روی بام مجتمع‌های آپارتمانی نصب می‌شود و همه واحد‌های مجتمع از راه پریز مخصوص از آن استفاده میکنند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن