آنک
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آنْک/
ضمیر
[ویرایش]آنْک
ضمیر
[ویرایش]آنکِ
- (قدیم): آن کس که.
- آنک صافِ ساغرِ انصاف نخورده باشد. «وراوینی»
قید
[ویرایش]آنَک
- (قدیم): اشاره به دور را میرساند، آن است، مقابل اینک.
- کلمهای است دال بر اشاره به دور اعم از مکان و زمان. آبله.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین