آن‌گه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آن/گَه/

قید[ویرایش]

آنگه

  1. (قدیم): آنگاه.
    آنگه حسنات وی معصیت گردد.»بحرالفوائد»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن