آوانگار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آوا/نگار/

صفت

آوانگار

1. (زبان‌شناسی): ویژگی آنچه آواهای زبان را با نشانه‌های الفبای ویژه نشان میدهد.
2. صورتِ آوانگاری شده.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن