آکندگی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آکندِگی/

حاصل مصدر[ویرایش]

آکندگی

  1. پُری، انباشتگی.
    آکندگی میان اسپهر.‌«ابوریحان‌بیرونی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن