آگار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فرانسوی
آوایش[ویرایش]
- /آگار/
اسم[ویرایش]
آگار
- (گیاهی): ماده‌ای ژلاتینی که از نوعی جلبک دریایی تهیه میشود و به عنوان ملین، چسب، و آهار و در آزمایشگاه نیز به عنوان محیط کِشت باکتری‌ها مصرف میشود.
- (حوزه زیست‌شناسی- میکرب‌شناسی، علوم دارویی): مخلوطی از پلی‌ساکاریدهای گرفته‌شده از قارچ‌های قرمز که در دمای زیر ۴۰ درجۀ لسیتین به شکل ژل درمی‌آید.
- محیط کشت حاوی آگار که به‌‌صورت جامد است.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
- آگار مغذی، آگار شکلاتی، آگار خون‌دار، آگار باکتری‌ایستان، آگار زرده تخم‌مرغ، آگار سه‌قندی آهن‌دار، آگار عصاره مخمر زغال‌دار
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
«آگار» هم‌ارزِ «agar, gelose»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷