آینه‌بازی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/بازی/

حاصل مصدر

آینه‌بازی

1. مرتب به آینه نگاه کردن و خود را در آن دیدن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن