آینه‌بخت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آیِنهٔ/بَخت/

اسم مرکب

آینه‌بخت

1. آینه‌ای که قبل از عقد با دو شمعدان برای عروس می‌فرستند.

   ناگوارترین وقایع عروسی آنکه آیینهٔ بختش از سر طبق‌کش بیافتد. «جعفرشهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن