آینه‌بندان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/بَندان/

اسم مصدر

آینه‌بندان

1. تزیین خانه، کوچه، و مانند آنها با نصب آینه و دیگر لوازم تزیینی.
2. آراستن در و دیوار خانه با نهادن آیینه‌های بسیار بر آن. آیینه‌بندی (آینه بندی) نیز گویند.

منابع

• فرهنگ لغت معین