آینه‌جلو
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آینه/جِلو/
اسم مرکب
[ویرایش]
آینه‌جلو (فنی)
- آینه‌ای که در داخل اتاق خودرو و جلو راننده روی شیشه جلو نصب می‌شود تا راننده بتواند پشت‌سر خود را ببیند.
- حوزه: [قطعات و مجموعه‌های خودرو]: آینه‌ای پیش روی راننده که از آن برای دیدن منطقۀ پشت خودرو استفاده می‌کنند.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
«آینۀ جلو» هم‌ارزِ «rearview mirror, rear-vision mirror, rear-reflecting mirror»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر یازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۳-۴۵-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸