آینه‌قرآن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/قُرآن/

اسم مرکب

آینه‌قرآن

1. مجموع آینه و قرآن که معمولاً عروس و مسافر را از زیر آنها می‌گذرانند، یا به خانه‌ای که تازه خریداری شده پیش از اسباب‌کشی می‌بَرَند.

   چندین بار از زیر آینه‌قرآن رد کردند. «جعفرشهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن