آینگی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آیِنِگی/

حاصل مصدر

آینگی

1. وضع و حالت آینه؛ آینه بودن.
2. ویژگی آینه یافتن، یا دارای صفت آینه شدن، چنانکه نفْس و دل در عرفان. آیینگی، آئینگی.