پرش به محتوا

اباحتی

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

عربی

آوایش

/اِباحَتی/

صفت نسبی

اباحتی

بی‌توجه یا بی‌اعتقاد به محرّمات دینی. اباحت.
هر که اعتقاد ندارد که این حرام و فسق است، اباحتی است. «جمال‌زاده»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=اباحتی&oldid=876980»