پرش به محتوا

ابتدار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /اِبتِدار/

اسم مصدر[ویرایش]

ابتدار (قدیم)

  1. سرعت در کار؛ شتاب.
    در حال اوامر مطاع ... ابتدار پذیرفت.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن