ابتدا‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبتِدا/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ابتداکردن

1. آغاز کردن؛ شروع کردن.

مصدر فعل لازم

1. شروع شدن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین