ابتسام

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. لبخند زدن، تبسم کردن.

(اِم

صفت

1. شکرخند، لبخنده.

منابع

• فرهنگ لغت معین