پرش به محتوا

ابتلا‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/اِبتِلا/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ابتلا‌کردن (قدیم)‎

دچار کردن، مبتلا کردن. آزمایش کردن، آزمودن.
من قسم کرده‌ام که ایشان را ابتلا کنم به یکی از سه چیز. «ابوالفتوح»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=ابتلا‌کردن&oldid=877091»