پرش به محتوا

ابخر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَبخِر/

صفت

[ویرایش]

ابخر (قدیم)

  1. آنکه دهنش بوی بد می‌دهد؛ گنده‌دهان.
    پیر سگانی که چو شیر ابخرند/ گرگ صفت ناف غزالان دَرند. «نظامی‌گنجوی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین