ابرار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبرار/

اسم

ابرار (تصوف)‎

1. عده‌ای از مردان خدا که در مرتبه بالاتر از ابدال قرار دارند. عده آنها را اغلب هفت‌تن گفته‌اند.
2. جمغِ بَرّ؛ نیکان، نیکوکاران.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین