پرش به محتوا

ابلق‌ایام

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَبلَق/ایّام/

اسم مرکب

[ویرایش]

ابلق‌ایام (مجاز)

  1. شب و روز. روزگار.
    ابلق ایام در زیر ران فرمان ایشان رام است. «جوینی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن