ابنه‌ای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُبنِه‌ای/

صفت نسبی

ابنه‌ای

1. (عامیانه): منسوب به ابنه؛ مبتلا به ابنه، خارشکی.
2. (مجاز): آنکه حرکات جلف و بی‌ادبانه‌اش دیگران را وامی‌دارد که سر به سرش بگذارند و آزارش دهند. کرمکی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن