ابن‌الوقت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِبنُ‌الوَقت/
صفت
[ویرایش]
ابن‌الوقت (مجاز)
- آنکه با سوء استفاده از موقعیت، به فکر منافع خود است، فرصت طلب. آن کسی که هر لحظه رنگ عوض می‌کند.
- (تصوف): سالکی که فرصت را از دست ندهد و به انجام وظایف بپردازد و به گذشته و آینده توجهی نداشته باشد.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین