ابهل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبهَل/

اسم

اَبهَل (گیاهی)‎

1. گیاهی درختی و مخروط‌دار از خانواده سروها که در جنگل‌های شمال ایران می‌روید و مخروط آن مصرف دارویی دارد. مای‌مَرز.
2. یکی از گونه‌های سرو کوهی جزو تیره ناژویان که در جنگل‌های شمال ایران موجود و ارتفاعش یک تا دو متر است و دارای شاخه‌های متعدد نامنظم. برگ‌هایش پایا، متقابل، فشرده به هم در چهار ردیف می‌باشد. میوه‌اش به بزرگی یک فندق، آب دار و به رنگ آبی تیره‌است که به طور آویخته بر روی دمگل ظاهر می‌گردد. و آن را به نام حب‌الخضراء می‌نامند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین