ابوا

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /اُبوا/

اسم

ابوا (موسیقی)‎

1. ساز بادی چوبی شامل یک قسمت دهنی با قَمیش، بدنه سه قسمتی مخروطی یا استوانه‌ای شکل، و سوراخ‌های پوشیده شده با کلید.
2. حوزه: [موسیقی]: سازی از گونۀ سُرناها.

---

برگردان ها

ترجمه
انگلیسی: oboe

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«اُبوا» هم‌ارزِ «oboe»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰