ابوالعجایب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبؤل/عجایب/

صفت

ابوالعجایب (مجاز)‎

1. آنکه یا آنچه باعث شگفتی است، شگفت‌انگیز.

   به جز از علی که آرَد پسری ابوالعجایب/ که عَلَم کند به عالَم شهدای کربلا را. «محمدحسین‌شهریار»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن