پرش به محتوا

اتاوت

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِتاوَت/

اسم

[ویرایش]

اتاوت (قدیم)

  1. باج و خراج، مالیات. اتاوه.
    پنجاه هزار دینار برسبیل اتاوت ملتزم شد که هر سال به خزانه می‌رسانَد. «جرفادقانی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن