اثارت
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِثارَت/
اسم مصدر
[ویرایش]
اثارت (قدیم)
- برانگیختن.
- بسی بوده است که یک بیت موجب اثارت فتنه‌هایی بزرگ شده است. «شمس‌قیس»
- جمع‌آوری بویژه جمه‌آوری وجوه و اموالی که به زور از کسی گرفته شده.
مترادف‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن