اجاره نشین

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

(~. نِ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت فاعلی[ویرایش]

آن که در محل اجاره‌ای زندگی می‌کند، مستأجر. اجازه (اِ زِ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. رخصت دادن، رخصت.

اسم[ویرایش]

  1. گواهی صلاحیت دادن فتوی به کسی از طرف یک عالِم.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=اجاره_نشین&oldid=598125»