اجلا
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِجلا/
اسم مصدر
[ویرایش]
اِجلا (قدیم)
- بیرون کردن از جایی.
- اجلای بنی‌النضیر از دیار و حصون ایشان. «اسماعیل جرجانی»
اسم
[ویرایش]اَجِلّا (قدیم)
- بزرگان، بزرگواران.
- .../ ای رفیع اندر اجلا وی وحید اندر کبار. «محمد مختاری»
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن