اجمع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَجمع/

صفت

اجمع (قدیم)‎

1. جامع‌ترین، کاملترین. اجمله.

   صلات افضل از صوم است، زیرا که اجمع عبادات است. «خنجی»

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

اسم مصدر

اجمع

1. مترادف «له‌نکن» در زبان فارسی، ترجیجا انصراف از له کردنی‌های انواع میوه‌های آبدار.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس