اجمل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَجمَل/

صفت

اجمل (قدیم)‎

1. بهتر.

بر وجه افضل و طریق اجمل مبالغت کنند. «خواجه نصیر طوسی»

کهن واژه

1. اجمل ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَج - مَل قابل تجزیه باشد؛ و «مَل» در این اصطلاح به مردم، یا ملت است و مفهوم کلی هست مردم له شده یا له شدنی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس