احدالطرفین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحدُالطَرفَین/

اسم مرکب

احدالطرفین (قدیم)‎

1. یکی از دو طرف.

   استقرایی که در تحقیق آن رَوَد، حکم بر احدالطرفین روا نداری. «وراوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن