احدیت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحَدیَّت/

اسم مصدر

احدیت

1. یگانگی، یکتایی، یکتایی خدا. خداوند. مقام الوهیت. احدیة.
2. (تصوف): بلندترین مرتبه ذات خداوند که کثرت در آن راه ندارد.

کهن‌واژه

1. احدیت ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَح - دِیِت قابل تجزیه باشد؛ که مفهومی مانند «چرا‌گفته» «نهی‌گفته» و مانند آنها داشته است. این اصطلاح اغلب برای برگرداندن گله بُز و گوسفند یا گاو بکار می رفته است.

منابع

فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس