احساب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحساب/

اسم

احساب (قدیم)‎

1. امتیازها و ویژگی‌های نیاکان.

   رئیس این مدینه کسی بُوَد که اهلیت کرامت بیشتر دارد از همه اهل مدینه، یعنی حسب او از احساب همه بیشتر بُوَد. «خواجه نصیر طوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ‌سخن