پرش به محتوا

احن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِحن/

اسم

[ویرایش]

احن (قدیم)

  1. کینه‌ها.
    سوختگان آفتابِ احن را ... از حال اعتلال به حال اعتدال آوریم. «رشیدالدین فضل‌الله»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن