احوال‌پرسی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحوال/پُرسی/

حاصل مصدر

احوال‌پرسی

1. جویا شدن از وضع سلامت جسمی و روحی کسی یا وضع زندگی و کاروبار او.
2. پژوهش و سؤال از صحت و بیماری کسی.
3. مکالمه‌ای دوستانه در آغاز گفتگو بین دو یا چند نفر.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین