اختطاف

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِختِطاط/

اسم مصدر

اختطاف (قدیم)‎

1. چیزی را به سرعت ربودن. ربودن همچون برق.
2. (قید): خیره کردن چشم.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/فرهنگ لغت معین