اخرب

(اَ رَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. در علم عروض آن است که میم اول و نون آخر «مفاعیلن» را بیندازند تا «فاعیل» بماند، آن را به «مفعول» تبدیل کنند و اسم این زحاف «خرب» است و اسم جزیی که عمل «خرب» در آن واقع شود «اخرب».

منابع

• فرهنگ لغت معین