اخفار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِخفار/

اسم مصدر

اخفار (قدیم)‎

1. وفا نکردن به عهد، عهدشکنی.

   عاقبت، خذلانِ کفرانِ نعمت و اخفارِ ذمّت در ایشان رسید. «جرفادقانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن