اخوند‌منش

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخوند/منِش/

صفت[ویرایش]

آخوندمنش

  1. آخوند‌مآب.
    این اقدامات ... او را در نظر ... آخوندمنشان محبوب می‌کرد. «مستوفی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن