پرش به محتوا

ادا و اطواری

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَدا/اَطواری/

صفت نسبی

[ویرایش]

اداواطواری (گفتگو)

  1. ویژگی آنکه ادا و اطوار از خود نشان می‌دهد.
    از آن ادا و اطواری‌هایش بود. «میرصادقی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن